خیلی سخت است نتوانی دستانش رابگیری و او را آغوش بفشاری

تنهامیتوانم به توبگویم خیلی دوستت دارم وتا ابدعاشقت میمانم عزیزم

خیلی سخت است برای رسیدن به اوکه خیلی دوستش داری

انتظاربکشی وآخرسرسهم این انتظارشیرین یک پایان تلخ باشد

پایانی که آغازحسرت عشق من است

تاکی باید حسرت رسیدن به تو بنشینم

تاکی باید لحظه هارابشمارم تاقشنگترین لحظه ام باتو فرارسد

شاید تا فردا یا شاید تا.....

تا آخر دنیا 

ان لحظه که دلتنگ یارم می شوم

خود به خود هوس باران را میکنم.

آن لحظه که اشک از چشمانم سرازیر می شود

هوس یک کوچه تنها را میکنم.

آن لحظه است که دلم میخواهد تنهایی در زیر باران

بدون هیچ چتر و سر پناهی قدم بزنم.

قدم بزنم تا خیس خیس شوم ، خیس تر از

قطره های باران….

خیس تر از آسمان و درختان.

آن لحظه که خیس خیس می شوم ، دلم میخواهد

باز زیر باران بمانم ، دلم نمیخواهد باران قطع شود 

وصیت می‌کنم بعد از مرگم
آقایون، به خاطر من سه متر ریش نذارید !خانما، خواهشا بالا سرقبرم جیغ و داد نکنید،باور کنید من از همهمه و شلوغی بدم میومد! !مراسم ختم من آخوند هم نیارید واسه فامیل، دینی کلاس پنجم رو یادآوری کنه !!!توی درایو e عکس دارم، خوراک اعلامیه، عکس پرسنلی نذاریداا، اونا جلب ترحم نمی کنه !بعد از مرگم هنوز میت رو زمین مونده هارد کامپیوترم رو بزارید تو ماکروفر! یا با چکش خردش کنید ! یه کاری کنید درایو D بیشتر بترکه ! من اندک آبرویی داشتم در این خانواده . 

لمس کن کلماتی را
که برایت می نویسم
تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست…
تا بدانی نبودنت آزارم می دهد…
لمس کن نوشته هایی را
که لمس ناشدنیست و عریان…
که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد
لمس کن گونه هایم را
که خیس اشک است و پر شیار…
لمس کن لحظه هایم را…
تویی که می دانی من چگونه
عاشقت هستم٬
لمس کن این با تو نبودن ها را
لمس کن…
همیشه عاشقت میمانم
دوستت دارم ای بهترین بهانه ام 

همسرم مژگان با صدای بلند گفت، تا کی می خوای سرتو توی اون روزنامه فرو کنی؟

 میشه بیای و به دختر جونت بگی غذاشو بخوره؟

 شوهر روزنامه رو به کناری انداخت و بسوی آنها رفت ، تنها دخترم آوا بنظر وحشت زده می آمد.

 اشک در چشمهایش پر شده بود، ظرفی پر از شیربرنج در مقابلش قرار داشت

 آوا دختری زیبا و برای سن خود بسیار باهوش بود

 گلویم رو صاف کردم و ظرف را برداشتم و گفتم، چرا چند تا قاشق گنده نمی خوری؟

 فقط بخاطر بابا عزیزم. آوا کمی نرمش نشان داد و با پشت دست اشکهایش را پاک کرد و گفت : باشه بابا، می خورم، نه فقط چند قاشق، همه شو می خوردم. ولی شما باید.... آوا مکث کرد

 بابا، اگر من تمام این شیر برنج رو بخورم، هرچی خواستم بهم میدی؟

 دست کوچک دخترم رو که بطرف من دراز شده بود گرفتم و گفتم، قول میدم. بعد باهاش دست دادم و تعهد کردم

 ناگهان مضطرب شدم.

 گفتم، آوا، عزیزم، نباید برای خریدن کامپیوتر یا یک چیز گران قیمت اصرار کنی، بابا از اینجور پولها نداره. باشه؟

 .

.

.

.

.

"جوان و آزاد که بودم، تصوراتم هیچ محدودیتی نداشتند و در خیال خود می خواستم دنیا را تغییر دهم. پیر تر و عاقلتر که شدم، فهمیدم که دنیا تغییر نمی کند، بنابراین انتظارم را کم و به عوض کردن کشورم قناعت کردم. ولی کشورم هم نمی خواست تغییر کند. به میانسالی که رسیدم، آخرین تواناییهایم را به کار گرفتم تا فقط خانواده ام را تغییر دهم، ولی پناه بر خدا! آنها هم نمی خواستند عوض شوند. و اینک که در بستر مرگ آرمیده ام ، ناگهان دریافته ام که: "اگر فقط خودم را تغییر می دادم، خانواده ام هم تغییر می کرد و با پشتگرمی آنها می توانستم کشورم را هم عوض کنم و چه کسی می داند، شاید می توانستم دنیا را هم تغییر دهم